عفونت ایمپلنت دندان

ایمپلنت دندان نیز کاملا مشابه دندان های طبیعی عمل نموده و حتی ممکن است مثل دندان های طبیعی به عفونت مبتلا شوند. عفونت ایمپلنت دندان در صورت بی اهمیتی و عدم مراقبات مرتب زیر نظر دندانپزشک، ممکن است ایمپلنت را با اختلال مواجه نماید و یا از کار بیاندازد.

عفونت ایمپلنت دندان

عفونت در نواحی ایمپلنت یه نوع بیماری لثه می باشد که با نام پری نیز شناخته میشود. این عفونتها ممکن است حاصل از کشیدن سیگار و سایر دخانیات، عدم رعایت بهداشت دهان و دندان، دیابت، مشکل در سیستم ایمنی بدن، ناهواری بایت، دندان قروچه یا حساسیت به خود ایمپلنت باشد. در صورت دمان نشدن، نابود شدن آهسته ی استخوان و عفونت قادر است موجب نابود شدن ایمپلنت شود. وبالعکس درمان و تشخیص به هنگام، قادر است به ترمیم ختم گردد. در ادامه عاملان خطرهای احتمالی، اختلالاتی که بایستی مراقب آنها باشید و متد های درمانی را شرح می دهیم.

عاملان خطر عفونت ایمپلنت دندان

رایج ترین عوامل عفونت ایمپلنت دندان شامل عدم رعایت بهداشت دهان و دندان، استعمال دخانیات، بیماری پریودنتال قلبی می باشد. مراقبات صحیح جهت ایمپلنت دندان بسیار مهم می باشد. چنانچه هر روزه مسواک نمیزنید و نخ دندان هم نمیکشید، احتمال ایجاد و تکثیر باکتری ها و قارچ ها را در درون دهان مهیا می سازید. این باکتری و قارچها کم کم به سوی بافتهای نرم و سخت نواحی ایمپلنت راه می یابند. این عفونتها امکان دارد باعث ابتلا به انواع اختلالات ایمپلنت دندان شوند. کسانی که دخانیات استعمال می کنند میزان بیشتری از آنزیم هایی به اسم آرژیناز در آب دهان خویش دارند. این آنزیمها موجب تولید کمتر اکسید نیتریک شده و موجب اسیدی شدن بزاق می گردد و فضایی جهت رشد باکتری ها را فراهم می آورد. پس افراد سیگاری در مقابل عفونت ایمپلنت دندان آسیب پذیر تر هستند.

همچنین بیمارهای دارای سوابق پریودنتیت هم در معرض خطر بیشتری می باشند. قطعا بایستی پیش از اقدام به ایمپلنت این مشکلات را درمان نمایید. ولی بیماری لثه قابل برگشت می باشد. از بین رفتن استخوان هم در این موارد بیشتر می باشد و باعث احتمال شکست بیشتر در درمان ایمپلنت می باشد. به طور کلی، عفونت ایمپلنت دندان اغلب با عاملان خطرات بیمارگونه مرتبط می باشد. واکنش آلرژیک به تیتانیوم، دیابت، استفاده زیاد از چسب در هنگام جایگذاری روکش و توزیع نابرابر فشار در گاز گرفتن و جویدن مواردی هستند که میزان عفونتشان کم می باشد.

علائم عفونت ایمپلنت های دندانی

در صورت بروزهر کدام از این نشانه ها فورا با دندانپزشک خویش تماس حاصل نمایید: ورم در نواحی ایمپلنت، تغییر رنگ لثه، خونریزی قسمت ایمپلنت، لق شدن ایمپلنت، تب، حس نبض در گوش و دردی که با دارو رفع نشود.

درد با عفونت خیلی کم دیده شده است ولی چنانچه بروز دهد اغلب به معنای جدی بودن مشکل می باشد. فراموش نکنید که نداشتن درد به معنی عدم بیماری نیست و به همین خاطر معاینه های متناسب و منظم دندان پزشکی خیلی اهمیت دارند. علائم عفونت ایمپلنت نیز شامل عمیق بود حفره های پیش ایمپلنت و نابود شدن کم کم استخوان در قسمت صدمه دیده می باشد. با این وجود تنها به کمک یک متخصص مثل پریودنتیست یا دندانپزشک می توان تشخیص داد.

بیشتر بخوانید : مراقبت های بعد از ایمپلنت دندان

مراحل عفونت ایمپلنت دندان

عفونت ایمپلنت دندان ممکن است به دلیل عوامل مختلفی از جمله عدم بهداشت دهان و پوستهای نزدیک ایمپلنت، فشار زیاد بر روی ایمپلنت، وجود عفونت قبلی در دهان و یا سیستم ایمنی ضعیف بیمار رخ دهد. مراحل عفونت ایمپلنت شامل مراحل زیر می‌باشد:

۱. التهاب:

هنگامی که بافت‌های نرم اطراف ایمپلنت با عفونت آشنا می‌شوند، التهاب شروع می‌شود. این مرحله با درد، تورم و قرمزی در محل ایمپلنت همراه است.

۲. گرانولوم:

در این مرحله، سلول‌های سیستم ایمنی بدن برای مقابله با عفونت به محل ایمپلنت حمله می‌کنند و موجب شکل گیری گرانولوم می‌شوند. این مرحله با افزایش تورم و درد در ایمپلنت همراه است.

۳. ترشح:

در این مرحله، بافت‌های محیطی به محل ایمپلنت برای مبارزه با عفونت کمک می‌کنند و ترشحاتی را تولید می‌کنند که می‌تواند باعث ریزش استخوانی در اطراف ایمپلنت شود.

۴. لخته خونی:

هنگامی که محیط ایمپلنت مجروح می‌شود، لخته خونی شکل می‌گیرد تا بافت‌های محیطی را تغذیه کند. اگر التهاب ایمپلنت بیشتر از حد معمول باشد، ممکن است لخته خونی نتواند کار خود را به خوبی انجام دهد.

۵. افزایش خونریزی:

در صورتی که عفونت ایمپلنت پیشرفت کند، خونریزی از محل آسیب دیده ایمپلنت شدیدتر خواهد شد.

چگونه عفونت دندان را درمان نمائیم؟

انواع عفونت ایمپلنت هیچگاه خود به خود بر طرف نمی گردند. بعضی وقت ها روش هایی وجود دارند که میتوان از لحاظ انجام توصیه های بهداشتی متناسب با خویش در منزل انجام دهید. در سایر موارد احتیاج به مداخله دنداپزشک دارید. در مرحله اول اشعه ایکس جهت تعیین اینکه آیا تحلیل استخوان وجود دارد، استفاده می گردد. بعد از آن جستجوی پریودنتال صورت می گیرد. این امر را جهت تعیین دقیق درجه عفونت انجام می دهند. بعد دندانپزشک یک روال درمانی را توصیه می نماید که این موارد از بهترین روش ها هستند. گاهی ترکیبی از این روش ها هم مورد استفاده قرار می گیرد.

پاکسازی مکانیکی دبریدمان:

حفره های مخاطی که دارای عمق زیادی نباشند را با استفاده از دستگاه اولتراسونیک و یا کورت های فیبر کربن می توان پاکسازی نمود. به این شکل پاکسازی، ساب موکوزال می گویند. موج های دارای فرکانس های بالا به متخصص این امکان را داده تا آلودگی ها را از نواحی ایمپلنت خارج نماید. چنانچه اقسام مخاطی به اندازه 5 میلیمتر یا عمیقتر باشند امکان دارد متخصص توصیه نماید که دندان ها با کاپ پلاستیکی و خمیر و نخ دندان مکانیکی و یا وسایل ظریف جرم گیری پاک گردد. در این صورت ابزار بایستی عمقی تر باشند و اهمیت دارد که سطح میله ایمپلنت تراش نخورد. دبریدمان مکانیکی معمولا با مواد ضد عفونی کننده ای همراه می باشد که به طور موضعی استفاده می گردد. این امر فقط در حالی صورت می گیرد که عمق حفره موجود بیشتر از 4 میلیمتر باشد.

روش جراحی

روند جراحی عفونت ایمپلنت به صورت کلی هنگامی اعمال می گردد که میله ایمپلنت در محلی باشد که از لحاظ زیبایی مهم نباشد. لثه ها شکافته می شوند و به عقب برگردانده می شوند تا دسترسی به ناحیه عفونی راحت تر باشد. یک پاکسازی مکانیکی این گونه صورت می گیرد که با مواد ضد عفونی کننده همراه باشد. این راه بعضی وقت ها بعنوان دبریدمان فلپ باز شناخته میشود. این روش با عارضه های جانبی زیادی ممکن است همراه باشد. قرار گیری در معرض غشاهای متخلخل قادر است به عفونی شدن بیشتر منجر گردد، مخصوصا در دوران بهبودی. این امر تنها در صورت موفق نشدن با دیگر راه های درمانی بایستی اعمال گردد.

بیشتر بخوانید :دوام دندان عصب کشی شده چقدر است؟

مصرف آنتی بیوتیک

متخصص موقعیت پریودنتال دندانهای باقی را بررسی می نماید . طبق این بررسی ها او معین می نماید که آنتی بیوتیک را به طور سیستمیک و یا موضعی استفاده نمایید. چنانچه پری ایمپلنت فقط در نواحی ایمپلنت باشد و بیماری دیگری در دهان نباشد امکان دارد آنتی بیوتیک موضعی تجویز کند که در طی چند روز در نواحی صدمه دیده قرار داده می شود. چنانچه عفونت در نواحی بیشتری در دهان ادامه یابد امکان دارد آنتی بیوتیک را به طور سیستمیک تجویز نمایند. هنگامی که فرد به صورت همزمان به پریودنتیت دچار گردد این اتفاق بروز می دهد. درمان با آنتی بیوتیک ها امکان دارد در چند هفته یا چندین ماه تکرار گردد.

برداشت ایمپلنت

چنانچه ایمپلنت موکوزیت پری ایمپلنت به پری ایمپلنت تغییر نماید و میزان زیادی استخوان نابود شده باشند امکان دارد لزوم بر برداشتن ایمپلنت باشد. این امر را میتوان با ابزار جراحی مثل ترفین انجام داد در غیر این صورت، امکان دارد دندان پزشک تصمیم گرفته که مجاز نماید که این ریزش استخوان تا زمانی ادامه پیدا کند که قادر باشد پیوند را با پنس خارج نماید. این تصمیم زمانی گرفته می شود که کمتر از 3-4 میلیمتر استخوان نگهدارنده وجود داشته باشد. برخی از افراد امکان بعد از پیوند استخوان و گذشت چند ماه از بهبودی واجد شرایط پیوند شوند.

چگونه از عفونت ایمپلنت جلوگیری نماییم؟

برای جلوگیری از عفونت دندان، شما می توانید اقدامات زیر را انجام دهید:

مسواک زدن به طور منظم و حداقل دو بار در روز

استفاده از نخ دندان برای تمیز کردن فضای بین دندان ها

استفاده از دهان شویه ضد باکتری برای کاهش باکتری ها در دهان

مصرف غذاهای سالم و کم شکر و جایگزین کردن غذاهای شیرین با میوه ها و سبزیجات

بررسی دندان ها و ایمپلنت ها توسط پزشک دندان حداقل دو بار در سال

اجتناب از مصرف ترکیبات مخربی مانند سیگار، الکل و مواد مخدر.

این اقدامات می تواند به حفظ بهداشت دهان و دندان کمک کند و از عفونت دندان جلوگیری کند.

سخن پایانی

چنانچه این عفونت درمان نشود امکان دارد مشکلات جدی رخ دهد، از جمله:

از دست دادن ایمپلنت دندان به دلیل تخریب استخوان و بافت اطراف آن

گسترش عفونت به دندان‌های دیگر و بافت‌های دهان

افزایش درد و تورم در منطقه عفونت

خطر ابتلا به عفونت‌های مزمن در بدن

خطر ابتلا به عفونت خون و سپتیسمی، که ممکن است خطرناک باشد.

بنابراین، برای جلوگیری از پیشرفت عفونت و جلوگیری از مشکلات جدی، پیشنهاد می‌شود که در صورت احساس هرگونه علائم عفونت بلافاصله به پزشک دندان خود مراجعه کنید.