عفونت ایمپلنت دندان یکی از شایع‌ترین عوارض ایمپلنت بعد از جراحی است و در این شرایط اغلب با مصرف آنتی‌بیوتیک برطرف میشود. در واقع اگرچه ایمپلنت دندان مانند دندان طبیعی دچار پوسیدگی نمی‌شود، اما پس از گذشت مدتی احتمال عفونی شدن بافت نرم و سخت اطراف آن به دلایلی مانند عدم رعایت بهداشت دهان و دندان، سیگار کشیدن و غیره وجود دارد. اگر این عفونت گسترش یابد، می‌تواند باعث تحلیل رفتن استخوان فک و شکسته شدن ساختار ایمپلنت شود.
تجربه نشان داده است که تبهر بالای دندانپزشک جراح یا متخصص ایمپلنت و رعایت اصول استریلیزاسیون می‌تواند مانع از بروز عفونت ایمپلنت پس از جراحی شود.
عفونت یا سریعا پس از مرحله ایمپلنت رخ می‌دهد و یا اینکه چند ماه پس از انجام عمل جراحی اتفاق می‌افتد. اگر بیمار سابقه بیماری لثه داشته باشد، به راحتی تحت تاثیر پری ایمپلنتایتیس قرار میگیرد. علاوه بر بیماری لثه، سابقه عارضه‌های پزشکی مانند دیابت و پوکی استخوان بیمار را در معرض خطر ابتلا به عفونت قرار می‌دهد. اگر بیمار ایمپلنتی دارد که با معیار‌های استاندارد ایمپلنت مطابقت ندارد، چنین ایمپلنتی مستعد ابتلا به عفونت است. نگران نباشید، از آنجایی که دندانپزشکان از تیتانیوم مرغوب استفاده می‌کنند خطر عفونت کاهش می‌یابد. همچنین اگر دندانپزشک نتواند ایمپلنت را با استخوان فک تراز کند، در اینصورت مشکل بوجود خواهد آمد.
مشاوره و رزرو وقت برای ایمپلنت دندان در شرق تهران
دکتر دادگر متخصص ایمپلنت دندان و درمان ریشه دندان ، دارای یکی از مجهز ترین و بهترین کلینیک های دندانپزشکی جامع درمان های اندو ( درمان ریشه دندان ) در شرق تهران است. شما می توانید برای دریافت نوبت و اطلاع از ایمپلنت دندان با شماره های زیر تماس بگیرید.
عفونت ایمپلنت عوامل دیگری هم دارد مانند :
بهداشت ضعیف دهان و دندان
مراقبت‌های مناسب بعد از ایمپلنت بسیار ضروری هستند. اگر بیمار هر روز از نخ دندان استفاده نکند و مسواک نزند، این کار باعث تشکیل و ماندگاری باکتری و قارچ در دهان میشود. سپس این باکتری و قارچ‌ها بتدریج به سمت بافتهای نرم و سخت اطراف ایمپلنت می‌روند.
استعمال دخانیات
غلظت آنزیم آرژیناز در بزاق افرادی که دخانیات مصرف می‌کنند بیشتر از سایر افراد است. این امر باعث کاهش تولید نیتریک اکساید شده و بزاق را اسیدی‌تر می‌کند و در نتیجه محیط کاملی را برای رشد باکتری‌ها فراهم می‌سازد. بنابراین بیماران سیگاری بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت‌های دهان قرار دارند.
سابقه بیماری پریودنتال
بیمارانی که سابقه پریودنتیست دارند نیز در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت هستند. بدون شک این عارضه را باید قبل از انجام ایمپلنت درمان کرد اما بیماری لثه بطور مداوم عود می‌کند. بیماران مبتلا به پریودنتیست تحلیل استخوانی بیشتری دارند و همچنین میزان عدم موفقیت ایمپلنت در میان این بیماران بیشتر است.
دلایل دیگر
بطور کلی، عفونت ایمپلنت تقریبا همیشه با عوامل خطر بیمار محور در ارتباط است. موارد زیر قابل توجه هستند هر چند که میزان عفونت ناشی از آنها بسیار کم است:
- حساسیت بیش از حد به تیتانیوم
- بیماری‌های سیستمیک مانند دیابت
- استفاده بیش از حد از سیمان در زمان نصب تاج
- توزیع نابرابر نیروی گاز گرفتن
دلیل مهم دیگری که می‌تواند منجر به عفونت دندان ایمپلنت شده، شود:
تجمع مواد غذایی اطراف پیچ‌های تنه فیکسچر ایمپلنت است. این نکته را درنظر داشته باشید که فیکسچرهای ایمپلنت برای آنکه بتوانند استخوان لثه را جذب کنند، به‌صورت زبر تولید میشوند. این سطح زبر باید داخل استخوان فک قرار گیرد و درصورتی که این اتفاق نیفتد و سطح زبر با محیط دهان در تماس باشد، پلاک میکروبی و غذا به آن خواهند چسبید و از آنجایی که سطح پیچ‌دار است، امکان تمیز کردن آن نیز وجود نخواهد داشت. در نتیجه منجر به عفونت ایمپلنت دندان میشود.
دقت داشته باشید که باکتری‌های موجود در پلاک میکروبی از شیرینی و قندی که شما مصرف می‌کنید استفاده می‌کنند و همین موضوع به ایجاد اسید توسط آنها منجر خواهد شد. در ادامه این اسید تولیدی تحلیل استخوان و لثه را به‌همراه دارد که نتیجه‌ی آن خروج ایمپلنت از استخوان فک است.
نشانه های ابتلا به عفونت ایمپلنت :
نشانه‌های ابتلا به عفونت ایمپلنت در افراد مختلف متفاوت است. در صورت تجربه کردن هر کدام از این علائم به متخصص ایمپلنت دندان مراجعه کنید. در این بخش هشدار‌ها و علائم خطری ذکر شده که در صورت مواجهه با این علائم می‌توان برای دریافت کمک به دندانپزشک مراجعه کرد:
- بوی بد دهان: اگر بوی بد دهان با مسواک زدن بر طرف نشود، احتمالا بیمار دچار عفونت است. علاوه بر این امکان دارد که بیمار از مزه فوق العاده بد دهان رنج ببرد در اینصورت لازم است که به دندانپزشک مراجعه کند.
- تب و درد: عفونت‌های باکتریایی اغلب با تب و درد در ناحیه آسیب دیده همراه است. در این مورد حساسیت دندان‌ها افزایش می‌یابد و ممکن است بیمار بدلیل مقاومت بدن در برابر باکتری دچار لرز شود.
- دشواری در جویدن: با ایمپلنت‌های دندان هر نوع ماده غذایی را به سادگی می‌توان جوید. بنابراین اگر بیمار دچار دشواری در غذا خوردن شود، نشاندهنده وجود مشکلی مانند عفونت است.
- لثه‌ای قرمز و متورم: دقت کنید که لثه‌های قرمز و متورم مورد مراقبت قرار گیرند زیرا آنها از علائم اصلی عفونت‌ها به حساب می‌آیند. پلاک و تجمع تارتار علل اصلی قرمزی لثه‌ها هستند. حتی اگر تورم لثه‌ها کم باشد اما علامت هشدار محسوب میشود و به مراقبت پزشکی نیاز دارد.
- خونریزی یا چرک: اگر دنتیشن بیمار خونریزی یا خروج ترشحات داشته باشد، ایمپلنت دندان او مبتلا به عفونت شده است. احتمال دارد که هنگام مسواک زدن متوجه مقداری خون شده باشید اگر این خونریزی هر روز ادامه داشته باشد، در معرض خطر خیلی زیاد عفونت باکتریایی قرار دارید.
- ایمپلنت شل یا لق: اگر ایمپلنتی شل یا لق باشد نشاندهنده عفونی شدن ایمپلنت است. نکته حائز اهمیت اینست که دکتر اینگونه ایمپلنت‌ها را معاینه کرده، سپس ایمپلنت دندان جدید را بطور یکپارچه و بدون وجود هیچگونه شکافی جایگزین می‌کند.
- واکنش آلرژیک: موادی که در ساخت ایمپلنت بکار برده میشوند از جنس تیتانیوم یا زیرکونیا هستند، ممکن است عفونت ایمپلنت بدلیل وجود این عناصر باشد و در نتیجه بیمار نسبت به این عناصر واکنش آلرژیک نشان دهد.
در صورت مشاهده علائم زیر بلافاصله با دندانپزشک خود تماس بگیرید:
عفونت ایمپلنت تقریبا هیچگاه با درد همراه نیست، اما وجود درد نشاندهنده جدی بودن مشکل است. سایر علل نگرانی مشابه علائم عفونت لیفت سینوس و پیوند استخوان است. به یاد داشته باشید که عدم وجود درد همیشه به معنای فقدان بیماری نیست، به همین دلیل انجام معاینات مناسب و به موقع دندانپزشکی اهمیت حیاتی دارد.
علائم عفونت ایمپلنت دندان همچنین شامل عمیق شدن پاکت‌های پری ایمپلنت و از دست رفتن تدریجی استخوان در ناحیه مبتلا به عفونت است. اگرچه این علائم فقط توسط متخصصانی مانند دندانپزشک یا پریودنتیست قابل تشخیص هستند
بیشتر بخوانید : طول عمر ایمپلنت دندان چه قدر است ؟
مراحل عفونت ایمپلنت دندان
عفونت ایمپلنت دندان را می‌توان در دو مرحله توصیف کرد. اولین مرحله به‌عنوان «موکوزیت اطراف ایمپلنت» شناخته میشود. هنگامی که این بیماری درمان نشود، ممکن است به یک بیماری جدی‌تر به نام «پری ایمپلنتیت» تبدیل شود.
هر دو بیماری به طور مشابه، به سمت بیماری‌های سخت لثه پیشرفت می‌کنند و ممکن است با سرعت زیادی ایجاد شوند. این موضوع به این دلیل است که چسبندگی ایمپلنت نسبت به دندان طبیعی، دوام کمتری دارد. علائم عفونت حتی ممکن است سال‌ها پس از کاشت ایمپلنت دندان، رخ دهد.
۱. موکوزیت اطراف ایمپلنت
بیماران ممکن است التهاب بافتهای نرم اطراف ایمپلنت را تجربه کنند و تحلیل استخوان را تشخیص ندهند که به این حالت موکوزیت گویند. هنگامی که تحلیل استخوان قابل تشخیص نباشد، امکان بروز عفونت وجود دارد. اگر عفونت پیشرفت کند، درمان غیر جراحی فایده نداشته و در موارد شدیدتر، ممکن است درمان از طریق جراحی ضروری باشد.
به هر طریقی، موکوزیت اطراف ایمپلنت باید در اسرع وقت درمان شود تا از آسیب بیشتر جلوگیری شود. در صورت عدم رسیدگی، موکوزیت ممکن است منجر به ازبین‌رفتن ایمپلنت در آینده شود.
۲. پری ایمپلنتیت
مرحله دوم عفونت ایمپلنت دندان، پری ایمپلنتیت نامیده میشود. این بیماری بافتهای نرم و سخت اطراف ایمپلنت را تحت‌تأثیر قرار داده و با تحلیل استخوان در آن ناحیه، همراه است. این وضعیت پس از استئواینتگراسیون (فرایند ثابت شدن فیکسچر توسط بافت استخوانی فک است) رخ می‌دهد. پری ایمپلنتیت به طور اجتناب‌ناپذیری منجر به شکست ایمپلنت میشود. به‌محض آشکار شدن علائم، باید به پزشک متخصص مراجعه کرده و درمان را شروع کنید.
درمان عفونت ایمپلنت دندان چیست؟
درمان عفونت ایمپلنت دندان چگونه است؟ تابه‌اینجا با علایم عفونت ایمپلنت دندان آشنا شدیم، اما موضوعی که برای بسیاری از افراد سوال برانگیز خواهد بود، این است که آیا درمانی برای عفونت ایمپلنت دندان وجود دارد یا خیر و چه کاری را باید برای بهبود این مشکل انجام داد؟
در راستای پاسخ به این دست از سوالات باید گفت که درمان عفونت ایمپلنت باید حتما جدی گرفته شود، زیرا اگر این مشکل ادامه پیدا کند و راهی برای درمان آن نباشد، عفونت ایمپلنت به سایر بخش‌های بدن و حتی خون سرایت پیدا خواهد کرد. از همین رو توصیه میشود هر زمان که با علایم این مشکل مواجه شدید، سریعا به یک دندانپزشک مراجعه و از تشدید عفونت ایمپلنت جلوگیری کنید.
پس از مراجعه شما به دندانپزشک و انجام بررسی‌های لازم، سطح عفونت ایمپلنت مشخص میشود و پزشک بسته به این سطح برای شما آنتی‌بیوتیک و دهان‌شویه‌های ضدباکتری را تجویز می‌کند. اگر عفونت ایمپلنت با این شیوه‌های درمانی یا ترکیب آنها برطرف نشود، احتمال برداشتن بافتهای استخوان‌های فک توسط دندانپزشک وجود دارد. در چنین حالتی امکان از دست رفتن ایمپلنت به‌صورت کلی وجود دارد و مسلما در چنین شرایطی هزینههایی که برای کاشت پرداخته کردهاید نیز هدر خواهد رفت.
مورد دیگری که باید به آن اشاره داشته باشیم، این است که عفونت ایمپلنت دندان در صورتی که درمان نشود به بافتهای نرم و سینوس نیز نفوذ می‌کند و موجب درد در سینوسها میشود. باکتری‌ها بافتهای نرم دهان را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهند و گاهی‌اوقات این مشکل منجر به مشکلات دیگری چون مشکل در مجاری تنفسی نیز میشود.
مورد دیگری که امکان مشاهده آن در صورت عدم درمان عفونت ایمپلنت دندان وجود دارد، ورود عفونت به جریان خون است. دقت داشته باشید اگر چنین مشکلی پیش بیاید و عفونت به خون وارد شود، بدن با افزایش تعداد آنتی‌بادی‌ها به این مشکل واکنش نشان می‌دهد و می‌تواند تب بسیار شدیدی را به‌همراه داشته باشد که این موضوع بسیار خطرناک خواهد بود.
همچنین باید اشاره کرد که در صورت شدیدتر شدن میزان عفونت در بدن، امکان سرایت آن به مغز نیز وجود دارد که این مسئله از تمام موارد نام‌برده شده خطرناک‌تر است. در چنین شرایطی بیمار در بیمارستان بستری خواهد شد تا تحت نظر پزشکان عفونت در بدن درمان شود.
توصیه ما به شما این است که اگر کاشت ایمپلنت انجام داده‌اید برای جلوگیری از عفونت ایمپلنت و مشکلات احتمالی، حتما هر شش ماه یک‌بار به دندانپزشک مراجعه کنید تا معاینات لازم صورت گیرد و اگر مشکل یا عفونت ایمپلنت وجود داشت در همان ابتدا درمان شود، زیرا هرچه میزان عفونت ایمپلنت بیشتر شود، مشکلات جدی‌تری را به‌همراه خواهد داشت و درمان آن نیز دشوارتر خواهد شد
چگونه می‌توان عفونت ایمپلنت دندان را درمان کرد؟
عفونت‌های ایمپلنت هرگز به خودی خود از بین نمی‌روند. گاهی اوقات اقداماتی که بیمار در خانه انجام می‌دهد مانند بهداشت مناسب دهان ودندان، مشکل عفونت ایمپلنت را برطرف می‌کند. در مواقع دیگر بیمار نیاز به کمک تخصصی خواهد داشت. موارد زیر متداول ترین درمان‌های عفونت ایمپلنت هستند و معمولا ترکیبی از این روش‌ها بکار برده میشود.
آنتی بیوتیک‌ها
درمان عفونت ایمپلنت دندان با آنتی بیوتیک‌ها
دندانپزشک عارضه پریودنتال را در دندان‌های باقیمانده بررسی می‌کند و بر اساس نتایج بدست آمده از این بررسی، مشخص می‌کند که آیا آنتی بیوتیک‌ها بصورت موضعی تجویز شوند و یا بصورت سیستماتیک.
اگر پری ایمپلنتایتیس محدود به نواحی اطراف ایمپلنت که فاصله زیادی با ایمپلنت ندارند باشد و هیچگونه بیماری دیگری در دهان وجود نداشته باشد، آنتی بیوتیک موضعی تجویز میشود. این آنتی بیوتیک‌ها در طی چند روز در محل آسیب دیده انتشار می‌یابند.
اگر عفونت ناحیه وسیع‌تری از دهان را در بر بگیرد، استفاده سیستماتیک آنتی بیوتیک‌ها تجویز میشود. روند مشابهی برای بیمارانی که بطور همزمان از پریودنتیست رنج می‌برند بکار برده میشود. درمان با آنتی بیوتیک ممکن است طی چند هفته یا چند ماه تکرار شود.
تمیز کردن دندان به روش های مکانیکی
درمان عفونت ایمپلنت دندان با تمیز کردن دندان به روش های مکانیکی
پاکت‌های کم عمق موکوزیت توسط دستگاه اولتراسونیک یا دستگاه تراش فیبر کربن تمیز میشوند. این روش پاکسازی ساب موکوزیت نام دارد. دندانپزشک با کمک امواج رادیویی با فرکانس بالا قادر به پاکسازی مواد آلوده اطراف ایمپلنت خواهد بود.
اگر عمق پاکت موکوزیت ۵ میلیمتر یا بیشتر باشد، دندانپزشک احتمالا روش‌های پولیش با رابر کاپ یا خمیر، نخ دندان مکانیکی و یا دستگاه‌های دقیق اسکیلینگ را برای تمیز کردن ایمپلنت توصیه می‌کند. در چنین مواردی ابزار شستشو مجبورند به عمق بیشتری نفوذ کنند و نکته مهم اینست که آنها نباید باعث زبر شدن سطح میله شوند.
پاکسازی مکانیکی اغلب به همراه تجویز موضعی آنتی بیوتیک و فقط در صوریتکه عمق پاکت بیشتر از ۴ میلیمتر باشد بکار برده میشود.
روش جراحی
درمان عفونت ایمپلنت دندان با جراحی
بطور کلی عمل جراحی عفونت ایمپلنت ، زمانی انجام میشود که میله در محل نا‌مناسب وغیر زیبایی نصب شده باشد.
لثه‌ها برش داده شده و به عقب بر‌می‌گردند تا دسترسی بهتری به محل عفونت فراهم شود. پاکسازی مکانیکی انجام میشود که این پاکسازی اغلب به همراه ضد عفونی‌ها مورد استفاده قرار میگیرد. گاهی اوقات این روش را پاکسازی فلپ باز می‌نامند.
این گزینه عوارض احتمالی زیادی دارد. تماس با غشای متخلخل باعث ایجاد عفونت‌های بعدی مخصوصا در دوره بهبودی میشود. این روش تنها در صورتی که سایر روش‌های درمانی با شکست مواجه شوند، مورد استفاده قرار میگیرد.
برداشتن ایمپلنت
اگر موکوزیت پری ایمپلنت به پری ایمپلنتایتیس تبدیل شده باشد ومقدار قابل توجهی استخوان فک از بین رفته باشد، در اینصورت برداشتن ایمپلنت ضروری است. برداشتن ایمپلنت توسط ابزار جراحی بنام تریفاین انجام میشود.
در روش دیگری، دندانپزشک تصمیم میگیرد که مانع از بین رفتن استخوان نشود تا این روند تحلیل استخوان تا جایی پیش برود که دندانپزشک بتواند با استفاده از پنس ایمپلنت را خارج کند. این تصمیم زمانی اتخاذ میشود که استخوان محافظ کمتر از ۳ الی ۴ میلیمتر باشد.
برخی بیماران پس از انجام پیوند استخوان و چند ماه بعد از بهبودی شرایط لازم برای دریافت ایمپلنت مجدد را خواهند داشت.
روش درمان خانگی عفونت ایمپلنت چیست؟
عفونت ایمپلنت عارضه جدی بوده و حتما باید برای درمان آن به دندانپزشک مراجعه کرد. با هیچ یک از روش‌های خانگی نمی‌توان عفونت را برطرف کرد. ممکن است دندانپزشک در مراحل اولیه داروهای آنتی‌بیوتیک ضعیف را تجویز کند.
راهی برای پیشگیری از عفونت ایمپلنت وجود دارد؟
برای پیشگیری از عفونت ایمپلنت باید نکات مراقبتی را به طور دقیق رعایت کنید. مراقبت از ایمپلنت از زمان اتمام جراحی شروع شده و همیشه باید رعایت شوند. برای پیشگیری از عفونت ایمپلنت کارهای زیر را انجام دهید:
- حداقل روزی دو بار مسواک بزنید.
- از نخ دندان استفاده کنید.
- بعد از خوردن غذاهای شیرین بلافاصله مسواک بزنید.
- مراجعه به دندانپزشک و معاینه منظم را در برنامه خود قرار دهید.
- برای جلوگیری از عفونت ایمپلنت باید روزی دوبار و بعد از خوردن غذاهای شیرین مسواک بزنید، از نخ دندان استفاده کنید و مرتب توسط دندانپزشک معاینه شوید
افراد آسیب‌پذیر در مقابل عفونت ایمپلنت دندان
مراقبت‌های پس از کاشت ایمپلنت بسیار حیاتی است. اگر روزانه مسواک نزنید و نخ دندان نکشید، اجازۀ ورود و سکونت باکتری‌ها و قارچ‌ها در دهان را می‌دهید. عوامل بیماری‌زا به‌تدریج راه خود را به سمت بافتهای نرم و سخت اطراف ایمپلنت باز می‌کنند. در نهایت عفونت ممکن است منجر به بروز انواع مشکلات برای ایمپلنت دندان شود.
۱. مصرف‌کنندگان تنباکو
مصرف‌کنندگان تنباکو، غلظت بیشتری از آنزیمی به نام آرژیناز (نقص آرژیناز، از جمله اختلالات سیکل اوره است. این بیماری به دلیل فعالیت نادرست یا عدم حضور آنزیم آرژیناز بروز می‌کند. وظیفه آلژیناز تبدیل آرژینین به اوره و اورنیتین است) را در آب دهان خود دارند که استدلال میشود تولید اکسید نیتریک (نوعی اسید معدنی بسیار قوی) را کاهش می‌دهد. این امر بزاق دهان را اسیدی‌تر می‌کند و محیطی مناسب برای رشد باکتری‌ها ایجاد می‌کند؛ بنابراین افراد سیگاری در برابر عفونت‌های ایمپلنت دندان آسیب‌پذیرتر هستند.
۲. بیماران با سابقه پریودنتیت
بیماران با سابقه پریودنتیت نیز در معرض خطر بیشتری برای عفونت ایمپلنت هستند. مطمئناً قبل از کاشت ایمپلنت، پریودنتیت باید درمان شود. تحلیل استخوان نیز در چنین مواردی مزید بر علت است و منجر به شکستن ایمپلنت میشود .در نتیجۀ شکستن ایمپلنت، احتمال بروز عفونت زیاد میشود
اگر عفونت درمان نشود چه اتفاقی می‌افتد؟
عفونتی که درمان نشود برای سلامتی بیمار خطرناک است. در صورت عدم درمان، باکتری‌ها به دندان‌های دیگر انتشار یافته و منجر به از بین رفتن دندان بدلیل کرم خوردگی میشوند. علاوه بر این، استخوان بیمار ضعیف خواهد شد بطوریکه خوردن غذاهای سفت برای او دشوار و دردناک خواهد بود. در موارد دیگر دندانپزشک بعضی از دندان‌های بیمار را بیرون می‌کشد و ایمپلنت ضعیف را جایگزین آنها می‌کند.
عفونت ایمپلنت دندان بر روی تنفس بیمار تاثیر می‌گذارد، زیرا باکتری به سینوسها انتقال می‌یابد و در نتیجه باعث عفونت سینوسی که بر روی دم و بازدم بیمار اثر می‌گذارد میشود. وقتی که دهان مبتلا به عفونت شود، این عفونت به دستگاه تنفسی آسیب می‌زند.
عفونت ایمپلنت دندان به داخل جریان خون انتقال می‌یابد و آن را آلوده می‌کند و در نهایت منجر به سپتیسمی میشود. این عارضه بدلیل رسیدن خون آلوده به مغز، عارضه‌ای کشنده است. این بیماری همچنین آسیب‌های شدیدی به قلب و اندام‌های حیاتی وارد می‌کند. بنابراین بیمار علائم هشداری که در این مقاله مورد بحث قرار گرفته را نباید نادیده بگیرد.
دیدگاهتان را بنویسید